همیشه امید داشته باش!

به «لوئیزا مى آلکوت» نویسنده کتاب زنان کوچک پیشنهاد شد که به جاى نویسندگى بهتر است برود در خانه کلفتى کند!

بتهوون نمى توانست ویولون را درست در دستش نگه دارد و ترجیح مى داد به جاى پیدا کردن مهارت در نوازندگى، آهنگ هایى را تصنیف کند. معلم موسیقى او اعتقاد داشت که او «هیچى» نمى شود!

پدر و مادر خواننده مشهور اپرا، «انریکو کاروزو»، دلشان مى خواست پسرشان مهندس شود و معلم او معتقد بود او نفسش درنمى آید، چه برسد به این که بتواند بخواند!

سردبیر یک نشریه، «والت دیسنى» را به علت «نداشتن خلاقیت» اخراج کرد. او بارها قبل از این که دیسنى لند را بسازد، ورشکسته شد!

معلمان «ادیسون» معتقد بودند که او بچه کودنى است!

اینشتین تا ۴ سالگى نمى توانست حرف بزند و تا ۷ سالگى نمى توانست بخواند. معلمانش معتقد بودند که او خنگ است و دائم خیال پردازى هاى احمقانه مى کند. او را از مدرسه بیرون کردند و در دانشکده پلى تکنیک زوریخ نپذیرفتند!

پاستور شاگرد بسیار متوسطى بود و در درس شیمى، همیشه ۱۳ مى گرفت!

درس «نیوتن» در مدرسه بسیار بد بود!

پدر «رودن» مجسمه ساز معروف مى گفت: «بچه من یک احمق به تمام معناست.» او ۳ بار در امتحان ورودى مدرسه هنر رفوزه شد!

تولستوى نویسنده جنگ و صلح به خاطر بى استعدادى از دانشگاه اخراج شد. در ورقه اخراجش نوشته بودند که او هرگر نخواهد توانست چیزى بخواند یا بنویسد!

هنرى فورد قبل از این که موفق به اختراع اتومبیل شود، ۵ بار ورشکسته شد!

چرچیل در کلاس ششم دبستان رفوزه شد. او در سن ۶۲ سالگى و پس از عمرى شکست و عقب نشینى، نخست وزیر شد!

 هجده ناشر از چاپ شاهکار بى نظیر «ریچارد باخ» یعنى جاناتان مرغ دریایى خوددارى کردند تا سرانجام در سال 1970 مک میلان آن را چاپ کرد. تا سال ۱۹۷۵، ۷ میلیون نسخه از این کتاب به فروش رفت!

باز هم از این که بگویند «نمى توانید» ناامید مى شوید؟

 

روزنامه ایران، 9/8/86

حکمتهای نهج البلاغه(۲)

ارزش تداوم عمل: کار اندکی که ادامه یابد، از کار بسیاری که از آن به ستوه آیی امیدوار کننده تر است. (حکمت۲۷۸)

 

ضرورت استفاده از فرصتها: آنان که وقتشان پایان یافته خواستار مهلتند، و آنان که مهلت دارند کوتاهی می ورزند! (حکمت۲۸۵)

 

ضرورت پرهیز از جدال و درگیری: هر کس که از آبروی خود بیمناک است، از جدال بپرهیزد.(حکمت۳۶۲)

 

سخن گفتن: سخن بگویید تا شناخته شوید، زیرا که انسان در زیر زبان خود پنهان است. (حکمت۳۹۲)

 

والاترین ارزش: تقوا در رأس همه ارزش های اخلاقی است. (حکمت۴۱۰)