ابن سینا گاه به گاه به شعر روی می آورده و در وصف حال خویش ابیاتی می سروده است. دو نمونه از دوبیتی های او را می خوانیم:

         دل گرچه در این بادیه بسیار شتافت   یک موی ندانست ولی موی شکافت

         انــدر دل من هـزار خورشیـد بتافت         آخـر به کمـال ذره ای راه نیافت 

         ای کـاش بدانمی که من کیستمی    سرگشته به عالم از پی چیستمی

         گر مقبلم، آسوده و خوش زیستمی       ورنه به هـزار دیـده بگریستمی