گفته ی مشهوری است که می گوید: " زندگان، مردگان هستند که ایام مرخصیشان را در این دنیا می گذرانند."

 به نظر من اگر مرخصی ای هم هست، مرخصی ای است با اعمال شاقه!

 این دنیا دار بلا و امتحان است. آن هم به خاطر خطایی که پدر و مادرمان " آدم و حوا " انجام دادند.

 به واسطه ی همین خطا بود که انسان به مرتبه ای پایین تر یعنی این دنیا سقوط (همان هبوط) کرد.

 حالا باید زندگی کرد تا:

 یا به مرتبه ی  قبلی و بالاتر برگشت؛

و یا به مرتبه ای پایین تر سقوط کرد.

گفتم آدم و حوا یاد قطعه شعری افتادم که چندین سال پیش در روزنامه همشهری به چاپ رسیده بود. چون شعر جالبی بود حفظش کردم و الآن تقدیمش می کنم به شما:

میوه ی گناه

آدم!

کاش به سان زمان تو و حوا

میوه ی گناه تنها سیب بود

تنها!