گفته ی مشهوری است که می گوید: " زندگان، مردگان هستند که ایام مرخصیشان را در این دنیا می گذرانند."
به نظر من اگر مرخصی ای هم هست، مرخصی ای است با اعمال شاقه!
این دنیا دار بلا و امتحان است. آن هم به خاطر خطایی که پدر و مادرمان " آدم و حوا " انجام دادند.
به واسطه ی همین خطا بود که انسان به مرتبه ای پایین تر یعنی این دنیا سقوط (همان هبوط) کرد.
حالا باید زندگی کرد تا:
یا به مرتبه ی قبلی و بالاتر برگشت؛
و یا به مرتبه ای پایین تر سقوط کرد.
گفتم آدم و حوا یاد قطعه شعری افتادم که چندین سال پیش در روزنامه همشهری به چاپ رسیده بود. چون شعر جالبی بود حفظش کردم و الآن تقدیمش می کنم به شما:
میوه ی گناه
آدم!
کاش به سان زمان تو و حوا
میوه ی گناه تنها سیب بود
تنها! |