از اوان نوجوانی و حتی پیش از آن، روزنه امیدی داشتم به دنیای عشق. اما یک دهه طول کشید تا بفهمم نباید به این روزنه دل بست. آن روزنه بسته شد و من ماندم و غم های همیشگی. ولی آیا پاداش دوست داشتن، شب و روز گریه بود؟ متبرک باد نام خداوند که به بشارت عشق می بارد.

حالا یاد گرفته ام که نگران روزنه بسته شده نباشم. پیغام عشق را بگیرم و پیام آورش را فراموش کنم که به قول فروغ فرخزاد: