شاید
در دنیای امروز ظهور اینترنت بیش از آن که دولت مردان و حاکمان را به خطر
انداخته باشد، لبه ی تیز خود را متوجه روزنامه ها کرده است؛ روزنامه، رسانه
ای که یک بار پیش از این نیز یعنی همزمان با تولد تلویزیون این خطر را
احساس کرده بود و با تمرکز بر وجه تحلیلی خود توانسته بود از این رقابت
پیروز بیرون بیاید. اما بر خلاف گذشته این بار اینترنت همین وجه تحلیل را
هدف قرار داده است. سازمان
های خبری و به دنبال آن روزنامه ها، نه تنها تصمیم می گیرند که چه موضوع
هایی را برجسته کنند، بلکه تمام سعی خود را نیز می کنند که اطلاعاتی که به
زعم خودشان منفی است منتقل نشود و میان شایعه و اخباری که از صحت آنها
مطمئن هستند تفاوت قائل می شوند؛ موضوعی که در فضای مجازی کمتر کسی به آن
پای بند است و اصلا مورد توجه و بازرسی قرار نمی گیرد. به عنوان مثال: اگر
شما بگویید فلان مطلب را در " واشنگتن پست " یا " نیویورک تایمز " خوانده
اید اعتبار گفته ی شما بالا می رود تا این که بگویید در اینترنت آن را
خوانده اید یا آن را کسی پشت تلفن برای شما تعریف کرده است. این مثالی است
که به خوبی کارکرد روزنامه ها را نشان می دهد.