نشریات عامه پسند

 مطبوعات عامه پسند، ترجمه ی Popular Press، و روزنامه نگاری عامه پسند، ترجمه ی رایج کلمه ی انگلیسی Popular Journalism است. از نشریات و روزنامه نگاری عامه پسند با تعابیری چون " روزنامه نگاری زرد " نیز یاد می کنند که البته دارای بار منفی است. همچنین این نوع نشریات به خاطر قطع فشرده و کوچکی که دارند، به " تابلوید " (Tabloid) هم معروفند. علاوه بر این اصطلاح، نشریات عامه پسند از آنجا که در مقابل نشریات کیفی (Quality Press) به کار می روند، در بطن خود دارای بار منفی هستند و یک نوع تخفیف را در مقابل نشریات مذکور یادآور می شوند. نشریات عامه پسند در قطع فشرده و کوچک، در حدود نصف قطع روزنامه های معمولی هستند. هر چند ممکن است استثنایی نیز در این خصوص وجود داشته باشد. اما وجه غالب این نشریات، قطع کوچک آنهاست. به نظر می رسد برخی از مطالب این نشریات، که مربوط به ورزشکاران و هنرمندان سینماست، رپرتاژ آگهی باشد، یعنی از طرف ورزشکاران یا سینماگران هزینه ای گرفته شده و مطالب مربوط به آن، در نشریه کار می شود.

اینترنت در تقابل با روزنامه ها

شاید در دنیای امروز ظهور اینترنت بیش از آن که دولت مردان و حاکمان را به خطر انداخته باشد، لبه ی تیز خود را متوجه روزنامه ها کرده است؛ روزنامه، رسانه ای که یک بار پیش از این نیز یعنی همزمان با تولد تلویزیون این خطر را احساس کرده بود و با تمرکز بر وجه تحلیلی خود توانسته بود از این رقابت پیروز بیرون بیاید. اما بر خلاف گذشته این بار اینترنت همین وجه تحلیل را هدف قرار داده است.

سازمان های خبری و به دنبال آن روزنامه ها، نه تنها تصمیم می گیرند که چه موضوع هایی را برجسته کنند، بلکه تمام سعی خود را نیز می کنند که اطلاعاتی که به زعم خودشان منفی است منتقل نشود و میان شایعه و اخباری که از صحت آنها مطمئن هستند تفاوت قائل می شوند؛ موضوعی که در فضای مجازی کمتر کسی به آن پای بند است و اصلا مورد توجه و بازرسی قرار نمی گیرد. به عنوان مثال: اگر شما بگویید فلان مطلب را در " واشنگتن پست " یا " نیویورک تایمز " خوانده اید اعتبار گفته ی شما بالا می رود تا این که بگویید در اینترنت آن را خوانده اید یا آن را کسی پشت تلفن برای شما تعریف کرده است. این مثالی است که به خوبی کارکرد روزنامه ها را نشان می دهد.